Even een berichtje dat niets te maken heeft met stofjes en andere creatieve uitspattingen, maar wellicht kan ik via deze weg mensen informeren over een vereniging waarvan wij het bestaan helaas een beetje laat ontdekt hebben.
Thema –avond in het VUmc Amsterdam “opgroeien na de couveuse”
De VOC (vereniging van ouders van couveusekinderen) organiseert een serie themabijeenkomsten in het land over het leven van een couveusekind en het gezin waarin het opgroeit.
Op woensdag 13 oktober a.s. is de avond in Amsterdam in de Amstelzaal van het VUmc, De Boelelaan 1117. De avond begint om 19.30 uur en duurt tot ongeveer 22.00 uur.
Later dit jaar wordt de bijeenkomst ook gehouden in Groningen (UMCG).
Kosten: geen; vrijwillige bijdrage voor de vereniging is welkom.
Aanmelden is verplicht en kan tot 6 oktober via www.couveuseouders.nl
Voor het programma van de bijeenkomst kan je kijken op http://www.couveuseouders.nl/index/433
Het couveusekind thuis
Zo rond de eerste verjaardag van het couveusekind haalt het merendeel van de ouders opgelucht adem. Het dokteren wordt minder, het kind ontwikkelt zich misschien niet helemaal volgens de kalenderleeftijd, maar gaat toch steeds vooruit. De ouders zijn tevreden.
Is dat terecht? Of komt er vroeger of later toch nog getob? Als er grote handicaps zijn, is dat meestal wel duidelijk. Maar de kleine, die vaak toch erg lastig zijn? Hoe zit het met de kwetsbaarheid? En hoe gaat het straks op school? Hoe lang moet je nog rekening houden met zijn “andere start”? En hoe ga je daar als ouders mee om?
Ouders missen in deze periode vaak steun, van elkaar maar ook van de buitenwereld. Ze horen van anderen: wees blij dat je je kind nog hebt, vergeet de problemen van zijn moeilijke start nou maar. Maar dat is moeilijk, zeker als er ook gevolgen zijn van die start. Er is vaak toch iets anders met hun kind, en daardoor met het hele gezin. Maar hoe anders? En hoe ga je daarmee om als ouders, als gezin? En als couveusekind zelf, hoe is het voor hem, om alsmaar ‘anders’ te zijn? Of is het helemaal niet zoveel anders, maar wordt er bij een couveusekind meer ontdekt omdat iedereen er met een vergrootglas bovenop zit?
De VOC (vereniging van ouders van couveusekinderen) organiseert een serie themabijeenkomsten in het land over het leven van een couveusekind en het gezin waarin het opgroeit.
Op woensdag 13 oktober a.s. is de avond in Amsterdam in de Amstelzaal van het VUmc, De Boelelaan 1117. De avond begint om 19.30 uur en duurt tot ongeveer 22.00 uur.
Later dit jaar wordt de bijeenkomst ook gehouden in Groningen (UMCG).
Kosten: geen; vrijwillige bijdrage voor de vereniging is welkom.
Aanmelden is verplicht en kan tot 6 oktober via www.couveuseouders.nl
Voor het programma van de bijeenkomst kan je kijken op http://www.couveuseouders.nl/index/433
Het couveusekind thuis
Zo rond de eerste verjaardag van het couveusekind haalt het merendeel van de ouders opgelucht adem. Het dokteren wordt minder, het kind ontwikkelt zich misschien niet helemaal volgens de kalenderleeftijd, maar gaat toch steeds vooruit. De ouders zijn tevreden.
Is dat terecht? Of komt er vroeger of later toch nog getob? Als er grote handicaps zijn, is dat meestal wel duidelijk. Maar de kleine, die vaak toch erg lastig zijn? Hoe zit het met de kwetsbaarheid? En hoe gaat het straks op school? Hoe lang moet je nog rekening houden met zijn “andere start”? En hoe ga je daar als ouders mee om?
Ouders missen in deze periode vaak steun, van elkaar maar ook van de buitenwereld. Ze horen van anderen: wees blij dat je je kind nog hebt, vergeet de problemen van zijn moeilijke start nou maar. Maar dat is moeilijk, zeker als er ook gevolgen zijn van die start. Er is vaak toch iets anders met hun kind, en daardoor met het hele gezin. Maar hoe anders? En hoe ga je daarmee om als ouders, als gezin? En als couveusekind zelf, hoe is het voor hem, om alsmaar ‘anders’ te zijn? Of is het helemaal niet zoveel anders, maar wordt er bij een couveusekind meer ontdekt omdat iedereen er met een vergrootglas bovenop zit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten